Jakość bazy pożytkowej jest jednym z podstawowych czynników decydujących o wielkości produkcji pasieki. Dlatego pszczelarze poszukują różnych pożytków, które mogą poprawić wydajność pasiek i pozwalają uzyskać różne miody odmianowe, czasem dość oryginalne.
foto: Dariusz Malanowski
Stosowana do niedawna polska norma uwzględniała wprowadzanie do obrotu miodów trzech typów: nektarowego, spadziowego i nektarowo – spadziowego. W typie miodu nektarowego wyróżniano odmiany: miód rzepakowy, akacjowy, koniczynowy, lipowy, gryczany, wrzosowy i wielokwiatowy. Obowiązujące obecnie Rozporządzenie unijne traktuje zagadnienie trochę inaczej. Określa, co to jest miód i jakimi parametrami musi się charakteryzować oraz dzieli go w zależności od przeznaczenia i sposobu pozyskania. Jeśli chodzi o pochodzenie, to rozróżnia trzy rodzaje miodu: nektarowy, spadziowy i nektarowo – spadziowy. Za to podział na odmiany jest znacznie szerszy. Wśród miodów nektarowych rozróżnia się miód wielokwiatowy i miody odmianowe, określane nazwą roślin z jakich pochodzą. Wśród spadziowych są dwie odmiany miodu: ze spadzi iglastej i ze spadzi liściastej. Odmian miodów nektarowych może być więc tyle, ile jest roślin miododajnych na obszarze Unii Europejskiej oraz poza nią, ponieważ nic nie mówi się o tym, że normie nie mają podlegać miody importowane z innych kontynentów.